Iść prosto do nieba z Małą Tereską

Idź prosto do nieba, aby sprawić przyjemność dobremu Bogu!

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus wzbudziła nowe dążenie do świętości, pokazując, że jest ona dostępna dla „małych dusz”, to znaczy dla wielkich rzesz ludzi. Iść prosto do nieba z Małą Tereską to książka o ważnym, lecz mało dotąd znanym aspekcie „małej drogi” Świętej z Lisieux - „mała droga” jest tak prosta i krótka, że pozwala iść prosto do nieba, bez obawy o konieczność przejścia przez czyściec.

Tereska tak streściła swoją myśl: „Nie bój się czyśćca z powodu cierpienia, jakie cię tam czeka, lecz chciej iść prosto do nieba, aby sprawić przyjemność dobremu Bogu”.

Autor, ks. Martin Pradère, omawia w swej książce:

• chrześcijańskie umiłowanie życia,
• wyzwolenie się z lęku przed śmiercią,
• nauczanie św. Tereski o miłosierdziu Bożym, ukazując jego podobieństwo do nauczania św. Siostry Faustyny,
• podpowiada, jak w praktyce przyczyniać się do uwolnienia dusz z czyśćca (modlitwa, post, jałmużna, odpusty).

Ks. Martin Pradere przedstawia na stronicach książki Iść prosto do nieba z Małą Tereską jeden z mało znanych aspektów doktryny św. Teresy z Lisieux: jej „mała droga" jest tak prosta i krótka, że można nią pójść prosto do nieba, nie wstępując do czyśćca! Teresa, ogłoszona doktorem Kościoła, tak streszcza swoją myśl w liście do jednej z zakonnic: „Niech się siostra nie obawia czyśćca z powodu cierpienia, jakie nam się z nim kojarzy, trzeba raczej pragnąć tego, aby się w nim nie znaleźć, sprawiając tym przyjemność Dobremu Bogu, który z wielkim żalem nas tam posyła. Jeśli od tej chwili będzie się siostra starała podobać Mu we wszystkim i ufać niezachwianie, że On nieprzerwanie oczyszcza siostrę swą Miłością, nie pozostawiając nawet śladu grzechu, może być siostra pewna, że nie trafi do czyśćca".

Historyjka, którą chciałbym teraz przytoczyć, wydaje się doskonale streszczać zarówno zawarte w tej książce przesłanie nadziei, jak i całą doktrynę świętej z Lisieux.

Pewien człowiek stanął po śmierci u bram niebios, gdzie przyjął go św. Piotr. — Zgodnie z obowiązującą zasadą, aby znaleźć się w niebie, potrzebujesz stu punktów — wyjaśnia św. Piotr. Opowiedz mi o wszystkich dobrych uczynkach swojego, życia, a za każdy przyznam ci odpowiednią liczbę punktów, w zależności od ich wagi. Jeśli uzyskasz w sumie sto punktów, dostaniesz się do nieba. — Świetnie — odpowiada mężczyzna, przekonany o swojej dobroci. Przez pięćdziesiąt lat miałem jedną żonę i nigdy jej nie zdradziłem, nawet w myślach... — Wspaniale — odparł święty Piotr. Otrzymujesz trzy punkty. — Tylko trzy? — dziwi się mężczyzna tak surową oceną. Przez całe swoje życie należałem do wspólnoty Kościoła. Pełniłem różne posługi. Płaciłem dziesięcinę. — Doskonale — stwierdził Piotr. Otrzymujesz jeden punkt! — Tylko jeden? — pyta coraz bardziej zaskoczony mężczyzna. Założyłem jadłodajnię dla biednych w moim mieście i zajmowałem się bezdomnymi. — Moje gratulacje! Masz dwa dodatkowe punkty! — Co? Dwa punkty? — krzyknął człowiek. Przy takiej punktacji nie mam najmniejszych szans, aby dostać się do nieba, pomimo moich dobrych uczynków. Cała moja nadzieja w łasce i miłosierdziu Boga! Panie, błagam Cię, bądź wobec mnie miłosierny! Ufam Tobie! W tej samej chwili Piotr szeroko rozłożył ramiona. Chodź do nas, przyjacielu... Witaj w niebie!

Jestem przekonany, że Teresie bardzo spodobałaby się ta historyjka, która mówi o niezbadanej mocy miłosierdzia, kiedy napotyka ono ufność dziecięcego serca. I nie chodzi wcale o nasze zasługi, Bóg zawsze dojrzy na nich jakieś plamy. Liczy się nasza ufność w nieskończone miłosierdzie dobrego Boga. Ufność i tylko ufność powinna stanowić drogę do Boga, który jest Miłością. Dlatego też Teresa powiedziała kiedyś, że pójdzie do nieba z pustymi rękoma. Polegała wyłącznie na Bożym miłosierdziu.

Lektura tej książki stała się dla mnie duchowym orzeźwieniem, zaproszeniem do większej ufności, zanurzeniem w ogniu miłości. Ożywiła we mnie pragnienie świętości, ofiary z samego siebie.